نماز امام علی (ع) برای بخشیده شدن گناهان

روایات بسیاری درباره فضیلت خواندن نماز امام علی (ع) بیان شده است که خواندن آن مانند تولد دیگر برای انسان بوده و تمامی گناهان بخشیده می شود.

نماز امام علی(ع) در روز جمعه

سید بن طاووس در جمال الاسبوع از برای هریک از ائمه علیهم السلام نمازی با دعا ذکر نموده از جمله نمازها، نماز حضرت امیر المؤمنین علیه السلام است و سید از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده ‏اند که فرمود هر که از شماها چهار رکعت نماز امیر المؤمنین علیه السلام را بجا آورد از گناهان بیرون آید مانند روزی که از مادر متولد شده باشد و حاجت های او برآورده شود .

و آن نماز به صورت دورکعت دورکعت خوانده می شود به این ترتیب که در هر رکعت بعد از حمد پنجاه مرتبه سوره قل هواللّه احد را بخواند که جمعاً در چهاررکعت دویست مرتبه می شود و خواندن این چهاررکعت نماز در شب و روز جمعه وارد شده است.

و چون فارغ شود دعای امام (ع) را بخواند که تسبیح آن حضرت است‏.

دعای آن حضرت:

سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَبِیدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ‏

پاک و منزه است خدایی که نشانه‏ هایش نابود نمی ‏شود منزه است خدایی که گنج هایش نقصان نمی ‏یابد

سُبْحَانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ‏

منزه است خدایی که مفاخرش زوال نخواهد یافت منزه است خدایی که آنچه نزد اوست (از خیر و نعمتهایش) تمامی ندارد

سُبْحَانَ مَنْ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یُشَارِکُ أَحَداً فِی أَمْرِهِ‏

منزه است خدایی که دوران سلطنتش ابدی است منزه است خدایی که در کارش هیچکس را شریک نمی ‏گرداند

سُبْحَانَ مَنْ لاَ إِلَهَ غَیْرُهُ‏

منزه است خدایی که غیر او خدایی نیست.

پس دعا کند بعد از این‏ و بگوید

یَا مَنْ عَفَا عَنِ السَّیِّئَاتِ وَ لَمْ یُجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَکَ یَا اللَّهُ نَفْسِی نَفْسِی‏

ای خدایی که از گناهان بندگان در گذشته و کیفر نمی‏ کنی به حال این بنده‏ات ترحم فرما خدایا مرا به کرمت دریاب

أَنَا عَبْدُکَ یَا سَیِّدَاهْ أَنَا عَبْدُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ أَیَا رَبَّاهْ‏

من بنده توام ای سید و مولای من من بنده توام که در حضور توبه دعا آمده‏ ام ای پروردگار

إِلَهِی بِکَیْنُونَتِکَ یَا أَمَلاَهْ یَا رَحْمَانَاهْ یَا غِیَاثَاهْ‏

خدایا به سر ذات تو قسم ای آرزوی من ای مهربان بر خلق ای فریادرس خلق

عَبْدُکَ عَبْدُکَ لاَ حِیلَةَ لَهُ یَا مُنْتَهَی رَغْبَتَاهْ یَا مُجْرِیَ الدَّمِ فِی عُرُوقِی (عَبْدُکَ)

من بنده توام آن بنده‏ ای که به کلی بیچاره است ای منتهای آرزوی من ای گرداننده خون در عروق من

یَا سَیِّدَاهْ یَا مَالِکَاهْ أَیَا هُوَ أَیَا هُوَ یَا رَبَّاهْ عَبْدُکَ عَبْدُکَ‏

ای آقای من ای صاحبم ای هو ای هو ای پروردگار عالم این بنده بنده بیچاره توست

لاَ حِیلَةَ لِی وَ لاَ غِنَی بِی عَنْ نَفْسِی وَ لاَ أَسْتَطِیعُ لَهَا ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ‏

که از خود هیچ ندارد و بر نفع و ضرر خودش هیچ توانایی نیست و کسی که از او چاره جویم نمی ‏یابم

تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّی وَ اضْمَحَلَّ کُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّی‏

اسباب چاره ‏ها همه از من قطع شده است و هر جا گمان نیک می ‏بردم از نظرم نابود گردید

أَفْرَدَنِی الدَّهْرُ إِلَیْکَ فَقُمْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ هَذَا الْمَقَامَ‏

اینک روزگار مرا تنها و غریب به درگاه تو آورده که در پیشگاه حضور تو ایستاده ‏ام

یَا إِلَهِی بِعِلْمِکَ کَانَ هَذَا کُلُّهُ فَکَیْفَ أَنْتَ صَانِعٌ بِی وَ لَیْتَ شِعْرِی کَیْفَ تَقُولُ لِدُعَائِی‏

ای خدای من آنچه گفتم همه مشهود علم ازلی توست تا تو (به لطف و احسان) با من چه کنی و کاش می‏ دانستم که پاسخ دعای من چه خواهی ‏فرمود

أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لاَ فَإِنْ قُلْتَ لاَ فَیَا وَیْلِی یَا وَیْلِی یَا وَیْلِی یَا عَوْلِی یَا عَوْلِی یَا عَوْلِی‏

آیا دعایم اجابت کرده یا رد می ‏کنی پس اگر رد کنی مرا و از تو محروم شوم پس وای بر من. . . ای وای بر فقر و بینوایی من. . .

یَا شِقْوَتِی یَا شِقْوَتِی یَا شِقْوَتِی یَا ذُلِّی یَا ذُلِّی یَا ذُلِّی‏

ای وای بر شقاوت و بدبختی من. . . ای وای بر ذلت و خواری من. . .

إِلَی مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ کَیْفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَی أَیِّ شَیْ‏ءٍ أَلْجَأُ

دیگر بسوی که روم و از که و نزد که و چگونه و یا به چه درگاه پناه آورم

وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ یَجُودُ عَلَیَّ بِفَضْلِهِ حِینَ تَرْفُضُنِی یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ

و به جود و احسان که امیدوار باشم هنگامی که ای خدا تو مرا رد کنی (و از درگاه کرمت برانی) ای وسیع بخشش

وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ کَمَا هُوَ الظَّنُّ بِکَ وَ الرَّجَاءُ لَکَ فَطُوبَی لِی أَنَا السَّعِیدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَی لِی‏

و اگر مرا قبول کنی و مقبول درگاه تو شوم چنانکه گمان من به تو این است و امیدم به کرم تو چنین پس در این حال خوشا بر احوال من منم در این صورت سعادتمند و خوشبخت پس خوشا بر احوال من

وَ أَنَا الْمَرْحُومُ یَا مُتَرَحِّمُ یَا مُتَرَئِّفُ یَا مُتَعَطِّفُ یَا مُتَجَبِّرُ (مُتَحَنِّنُ) یَا مُتَمَلِّکُ یَا مُقْسِطُ

و من لایق ترحمم ای خدای بسیار رحیم و رءوف و بسیار مهربان ای خدای بسیار جبار و مقتدر ای خدای عادل دادگر

لاَ عَمَلَ لِی أَبْلُغُ بِهِ نَجَاحَ حَاجَتِی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی جَعَلْتَهُ فِی مَکْنُونِ غَیْبِکَ وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَکَ‏

مرا عملی که قابل بر آمدن حاجتم باشد نیست از تو درخواست می ‏کنم به حق آن اسمی که در سر غیب خود پنهان داشته‏ ای و نزد تو محفوظ است

فَلاَ یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَی شَیْ‏ءٍ سِوَاکَ أَسْأَلُکَ بِهِ وَ بِکَ وَ بِهِ‏

و از نزد تو بسوی هیچکس غیر تو خارج نخواهد شد از تو به آن اسم مسئلت می‏ کنم بحق آن اسم و بحق خودت و آن نام

فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِکَ لاَ شَیْ‏ءَ لِی غَیْرُ هَذَا وَ لاَ أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَیَّ مِنْکَ‏

که اجل و اشرف نام های توست مرا به غیر از این نام توسلی نیست و کسی بیش از تو بر من سودمند نیست

یَا کَیْنُونُ یَا مُکَوِّنُ یَا مَنْ عَرَّفَنِی نَفْسَهُ یَا مَنْ أَمَرَنِی بِطَاعَتِهِ‏

ای هستی صرف ای هست کن جهان هستی ای کسی که خود را به من شناسا کردی ای خدایی که مرا به طاعت خود امر کردی

یَا مَنْ نَهَانِی عَنْ مَعْصِیَتِهِ وَ یَا مَدْعُوُّ یَا مَسْئُولُ یَا مَطْلُوباً إِلَیْهِ‏

و از عصیان خود نهی فرمودی ای کسی که همه تو را می ‏خوانند و از تو می ‏خواهند و مطلوب همه تویی

رَفَضْتُ وَصِیَّتَکَ الَّتِی أَوْصَیْتَنِی وَ لَمْ أُطِعْکَ وَ لَوْ أَطَعْتُکَ فِیمَا أَمَرْتَنِی لَکَفَیْتَنِی مَا قُمْتُ إِلَیْکَ فِیهِ‏

ای خدا من سفارش تو را ترک گفتم و اطاعتت نکردم و اگر در آنچه مرا امر می ‏فرمودی تو را اطاعت می ‏کردم البته برای هر امر بدرگاه تو می ‏آمدم مرا کفایت می ‏فرمودی

وَ أَنَا مَعَ مَعْصِیَتِی لَکَ رَاجٍ فَلاَ تَحُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَا رَجَوْتُ‏

و من با وجود آنکه معصیت تو کردم به لطف تو امیدوارم پس ‏حاجتم برآور و بین من و امیدها که به تو دارم جدایی میفکن

یَا مُتَرَحِّماً لِی أَعِذْنِی مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ مِنْ خَلْفِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ کُلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بِی‏

ای بسیار مهربان با من از هر شری که از پیش رو و پشت سر و بالا و زیر و از هر جانب به من احاطه کند مرا در پناه خود گیر

اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیِّدِی وَ بِعَلِیٍّ وَلِیِّی وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِینَ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ‏

خدایا تو را قسم می‏ دهم به محمد (ص) سید من و به علی مولای من و به ائمه هادیان من علیهم السلام

اجْعَلْ عَلَیْنَا صَلَوَاتِکَ وَ رَأْفَتَکَ وَ رَحْمَتَکَ وَ أَوْسِعْ عَلَیْنَا مِنْ رِزْقِکَ‏

که درود و تحیت و رأفت و رحمتت را بر ما مقرر بدار و رزق خود را بر ما وسیع گردان

وَ اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَ جَمِیعَ حَوَائِجِنَا یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

و دین ما ادا فرما و کلیه حاجت‏ های ما برآور ای خدا ای خدا ای خدا تنها تو بر همه امور عالم توانا هستی.

احادیث بسیار در فضیلت خواندن این چهار رکعت نماز در شب و روز جمعه وارد شده و اگر بعد از نماز بگوید:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی النَّبِیِّ الْعَرَبِیِّ وَ آلِهِ

بار الها! بر پیامبر عرب زبان و خانواده او درود فرست

وارد شده که گناهان گذشته و آینده او آمرزیده شود و چنان باشد که دوازده مرتبه قرآن را ختم کرده باشد و حق تعالی گرسنگی و تشنگی قیامت را از او رفع کند

نماز امام علی (ع) برای بخشیده شدن گناهان